Door Sander Zeldenrijk

Zijn laatste basisplaats in de eredivisie? Sinkgraven komt er na afloop van de eclatante 8-0-zege niet zo snel op en moet een beetje geholpen worden. Het goede antwoord: FC Twente-thuis, begin april. Alweer zeven maanden geleden en in aanloop naar de wedstrijd tegen Schalke 04, waarin de aanvallend denkende Ajacied geblesseerd raakte aan zijn knie.

Marcel Keizer gaf voor de aftrap in Breda aan dat hij met Daley Sinkgraven meer dynamiek vanuit de achterste linie meende te krijgen. “Als je met 8-0 wint, mag je tevreden zijn. Ik heb zelf lekker gespeeld. De trainer verwacht aanvallende impulsen en die kon ik ook vaak genoeg brengen,” aldus de linksback tegenover Ajax Life.

Niet eerder had hij als speler binnen de lijnen een dergelijke uitslag meegemaakt. De riante 5-0-voorsprong na amper een half uur spelen, voelde ook bij hem wat onwerkelijk. “Dat was wel raar, ja. Maar goed, wij hadden in het veld meer het gevoel dat we achterin de nul gewoon moesten houden. Goed dat we voorin de goals maakten, maar wij wilden geen tegentreffers. Dat zeiden we ook tegen elkaar.”

De wissel tien minuten voor tijd voor Max Wöber was niet gepland. “Nee, van mij had dat niet gehoeven. Ik kreeg de tweede helft een beetje ‘vliegles’. Bij een kopduel kwam ik hoog en raakte mijn tegenstander me op mijn heup, waardoor ik vol met mijn rug op de grond viel. Ik had daarna wat last van ademhalen. Maar ik weet niet of dat de reden was.”

Of hij het ontbrekende stukje in de puzzel van de technische staf is, zal de komende weken blijken. “We hebben hier laten zien dat we prima kunnen voetballen. Zoals het in Breda stond, was prima voor mij. Ik heb veel kunnen aanvallen en verdedigend stond ik mijn mannetje. Ik ben fit genoeg om negentig minuten op eredivisieniveau te kunnen spelen.”